عارفی در مسجد، مردم را موعظه می کرد. او هم از انذارهای حق سخن می گفت و هم بشارتهای خداوند سبحان را بیان می نمود.
مردی از وسط جمعیت فریاد زد:
خداوند خیلی مهربان است، هیچ کس را نمی سوزاند!
عارف ساکت شد و نگاه ها به سوی آن مرد برگشت...
تدبر در آیات قرآن، به ما می‌آموزد که اگر بخواهیم رفتاری خداپسندانه و سلوکی مورد رضای پروردگار و پیامبر خدا و اولیای دین داشته باشیم، باید برای هر اندیشه و عمل خویش، «حجت قرآنی» داشته باشیم و بتوانیم امضای قرآن را پای هر عمل خویش قرار دهیم . برای هر چیزی، معیار و میزانی است. میزان مسلمانی، «قرآنی زیستن» است؛ یعنی قرآن را «امام» و «هادی» خود قرار دادن و تلاش برای تطبیق رفتار و خصال و اعمال خود با «الگوهای قرآنی».
واژه حکمت بیست بار در قرآن کریم آمده است وخداوند متعال در این کتاب آسمانی 91 بار خود را با صفت حکیم ستوده است. تامل در موارد کاربرد این واژه در متون اسلامی نشان می دهد که حکمت از نگاه قرآن و حدیث عبارت است از مقدمات استوار علمی وعملی وروانی برای رسیدن به مقصد والای انسانیت وآنچه احادیث اسلامی در تفسیر حکمت آورده اند .در واقع مصداقی از مصادیق این تعریف کلی است .
